Μια από τις πιο ωραίες road trip ταινίες του Αμερικάνικου κινηματογράφου από τον δικό μας Alexander Payne. Ένα οδικό ταξίδι με ασπρόμαυρο φόντο στις πολιτείες της Αμερικής. Ένα φιλμ που έφυγε με το βραβείο αντρικής ερμηνείας στις Κάννες και ήταν υποψήφιο για έξι Όσκαρ και πέντε Χρυσές Σφαίρες.
Η φωτογραφία είναι εκπληκτική και είναι του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ. Θεωρώ πως αν τομούσε να την έβγαζε και έγχρωμη την ταινία θα ήταν το ίδιο ωραία,κατά τη γνώμη μου επειδή είχε πολύ ωραία σκηνοθεσία και τοπία μπορεί και καλύτερη ακόμα.
Η αγάπη του γιού προς τον πατέρα είναι η ταινία όλη με τη δική μου ματιά. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για να μη αποκαλύχω γεγονότα από την ταινία αλλά ο τρόπος που προσεγγίζει ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης είναι νοσταλγικός και συνάμα συναισθηματικός. Είναι μια γροθιά στο στο στομάχι προς την Αμερικάνικη κοινωνία, για το πως ζεί και για το πως σκέφτεται. Η σκηνή που κάθονται όλοι οι ηλικιωμένοι και όχι μόνο μαζεμένοι στο δωμάτιο ενός σπιτιού και παρακολουθούν τηλεόραση αποδεικνύει αυτό που είπαμε.
Ναι, είναι μια ταινία που με άγγιξε βαθιά. Θα την παρομοίαζα ως σκεπτικό με το straight story του Ντέηβιντς Λιντς την οποία επίσης αγαπάω πάρα μα πάρα πολύ. Must see λοιπόν το Nebraska...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου