Έχοντας χάσει τον μεγάλο του γιο στον πόλεμο ανάμεσα στη Ρωσία και
την Ουκρανία, ο Μουσταφά αποφασίζει να πάρει το σώμα του παιδιού του και
να το θάψει στον τόπο που γεννήθηκε, την Κριμαία.
Ένα road movie μεταξύ ενός πατέρα και του γιού του.
Η ταινία είχε επίσημη συμμετοχή Επίσημη συμμετοχή στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμα» του φεστιβάλ Καννών.
Αυτό είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του 29χρονου Ναριμάν Αλίεφ και η ταινία αυτή μας έρχεται από την Ουκρανία.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη η ταινία μιλά για την δύναμη του πνεύματος, της αγάπης και της ελπίδας, με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο.
Το σενάριο της ταινίας φαίνεται τόσο μικρό και η υπόθεση πολύ απλή όμως ο σκηνοθέτης εδώ καταφέρνει να αγγίξει το σημείο που πρέπει στον θεατή. Ο πατέρας με τις παραδοσιακές αρχές, άλλοτε περίεργος και κακός και άλλοτε στοργικός και δίπλα στο παιδί του. Το παιδί άλλοτε φιλόφοξο και να θέλει να τελειώσει τις σπουδές του και άλλοτε δίπλα στον πατέρα του που θέλει να φέρει σε πέρας την αποστολή να μεταφέρει το πτώμα του γιού του στην Κριμαία.
Η σχέση μεταξύ των δύο έρχεται στην οθόνη αντιμέτωπη με αναμνήσεις του παρελθόντος και τις αντίθετες ζωές που διανύουν πατέρας και γιός.
Εκεί που νομίζεις ότι είναι θρησκευτική θίγει θέματα κοινωνικά και αποκτάει χαρακτήρα δραματικό. Σίγουρα είναι ένα φιλμ που χρήζει προσοχής.
Ο σόουμαν Τζέρι Τράβερς εργάζεται στο Λονδίνο για λογαριασμό του
παραγωγού Χόρας Χάρντγουικ. Πρόκειται να παρουσιάσει ένα νέο σόου με
κλακέτες και κάνει προπόνηση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Αυτό δεν
ευχαριστεί καθόλου την Ντέιλ Τρέμοντ που μένει από κάτω. Κι ενώ εκείνη
πηγαίνει εκνευρισμένη να του παραπονεθεί, η έλξη μεταξύ τους είναι
αμοιβαία. Το μπέρδεμα, όμως, είναι πως η Ντέιλ περνάει τον Τζέρι για τον
Χόρας.
Ακόμα μια φορά που το διάσημο χορευτικό δίδυμο μας καταπλήσσει με τις χορευτικές τους ικανότητες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Φρεντ Αστερ θεωρείται για πολλούς πιθανότατα ο μεγαλύτερος χορευτής που έχει περάσει ποτέ και κατά τη γνώμη μου δεν έχουν και άδικο. Οι χορογραφίες είναι μοναδικές και ο τρόπος που τις εκτελεί μαζί με την Τζίντζερ Ρότζερς είναι μοναδικός.
Η σκηνοθεσία είναι του πανσίγνωστου Mark Sandrich ο οποίος έχει γυρίσει μεταξύ άλλων το Holliday Inn , Shall We Dance, Follow The Fleet κλπ.
Η ταινία το 1936 έθεσε υποψηφιότητα για τις κατηγορίες της καλύτερης ταινίας, σκηνογραφίας και φυσικά χορογραφίας και μουσικής. Δεν είναι τυχαίο που η δεκαετία του 30 είναι η χρυσή εποχή του Χόλλιγουντ.
Θεωρώ πως θα μπορούσε να έχει ένα πιο ωραίο τέλος αλλά και αυτό διαγράφεται μπροστά στην θέα της Ρότζερς και του Αστερ οι οποίοι είναι θαυμάσιοι και ζωγραφίζουν με τις κινήσεις τους στην οθόνη. Σίγουρα είναι το καλύτερο χορευτικό δίδυμο κατά την άποψή μου.
Το σενάριο δίνει μια πολύ ευχάριστη νότα στους διαλόγους των πρωταγωνιστών με αποτέλεσμα να προκαλούνται συνεχώς μπερδέματα και παρεξηγήσεις.
Ο χαρισματικός ιδιοκτήτης μιας οικογενειακής επιχείρησης επιδιώκει να κερδίσει έναν διαγωνισμό «Επιχειρηματικής Αριστείας». Όλα πρέπει να είναι τέλεια την ημέρα εκείνη. Η εικόνα όμως αυτής της τέλειας επιχείρησης διαλύεται όταν έρθει ανμτιμέτωπος με κατστάσεις που τον εμποδίζουν να διατηρήσει την ηρεμία στον χώρο της εργασίας του.
Ιστορικό ρεκόρ υποψηφιοτήτων στα ισπανικά βραβεία Γκόγια με μία από τις καλύτερες ερμηνείες από τον Χαβιέρ Μπαρδέμ.
Η ταινία θριάμβευσε στα φετινά Goya, όπου κέρδισε τις έξι από τις είκοσι υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων και της καλύτερης ταινίας, σεναρίου,
σκηνοθεσίας αλλά φυσικά και πρώτου ανδρικού ρόλου. Η ταινία ήταν η επίσημη πρόταση της Ισπανίας στα φετινά όσκαρ.
Η σκηνοθεσία είναι του Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα ο οποίος με το μαύρο χιούμορ του και την ειρωνία του καυτηριάζει πολλά θέματα.
Η ερμηνεία του Μπαρδέμ είναι πάρα πολύ καλή. Ενώ δείχνει ένας απλός διευθυντής μιας επιχείρησηης μέσα του κρύβεται η μαφιόζικη πλευρά του.
Είναι μια πολύ καλή πρόταση για όσους ενδιαφέρονται για τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο και συγκεκριμένα για την Ισπανική γλώσσα.
Το φιλμ αυτό κονταροχτυπήθηκε με τις παράλληλες μητέρες του Αλμοδοβάρ.
Τα πρώτα 45 λεπτά δεν είχα ενθουσιαστεί, ήταν ακόμα μια ταινία έλεγα από μέσα μου στον θερινό κινηματογράφο. Μετα το διάλειμμα όμως η υπόθεση άρχισε να ξετυλίγεται και να ανεβάζει στροφές και να δείξει πολύ πιο ενδιαφέρον μέχρι το τέλος του. Είναι μια καλή πρόταση αλλά μέχρι εκεί.
Μια δασκάλα βιολιού σε ένα μουσικό γυμνάσιο αναλαμβάνει την εισαγωγή ενός μαθητή στον οποίο βρίσκει πολύ ταλέντο παρά τις αντιρρήσεις των συναδέλφων της ο οποίος είναι υπο δοκιμή για λίγους μήνες μέχρι να δώσει τις εξετάσεις, Στο ενδιάμεσο η οικογενειακή της ζωή έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Η σκηνοθεσία είναι της Ina Weisse και μας έρχεται από την Γερμανία. Αυτή είναι η δεύτερη σκηνοθετική της απόπειρα.
Είναι ένα φιλμ που κάθε μουσικόφιλος θα απολαύσει καθώς το μεγαλύτερο μέρος της καταπιάνεται με τους ήχους του βιολιού και την εξάσκηση.
Η Nina Hoss στον ρόλο της Anna Bronsky ωςδασκάλα βιολιού και μητέρα είναι εξαιρετική και δικαίως θεωρείται μια από τις καλύτερες σύγχρονες Γερμανίδες ηθοποιούς αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα.
Η Nina Hoss τιμήθηκε με το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν και της Στοκχόλμης.
Η πρωταγωνίστρια προσπαθώντας να καταφέρει ο νεοφερμένος υπο δοκιμη μαθητής της να επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις αμελεί την οικογένειά της και φέρνει στο προσκήνιο προβλήματα τα οποία μπορει να ήταν κρυμμένα καιρό και να φέρει στο φως ακόμα και ανησυχίες.
Η ταινία ξεκινάει ως κοινωνική αλλά ακροβατεί στα όρια του ψυχολογικού θρίλερ κατά διαστήματα.
Μια φτωχή οικογένεια τα βγάζει πέρα με λίγες δουλειές και
μικροκλοπές και μια μέρα παίρνει ένα κορίτσι υπό την προστασία της ώσπου ένα
απρόβλεπτο γεγονός αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά και βάζει σε κίνδυνο
τους δεσμούς που τους ενώνουν.
Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον ΙάπωναΧιροκάζου Κόρε-Έντα και απέσπασε στο φεστιβάλ Καννών τον Χρυσό Φοίνικα
Με τον δικό του τρόπο ο Ιαπωνας σκηνοθέτης, χωρίς να φωνάζει αλλά με την καλοσύνη και με την ανθρωπιά μας δίνει μια ταινία που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη, απεναντίας τιμάται με βραβείο.
Ομολογώ οτι στα πρώτα 50 περίπου λεπτά ψιθύρισα την φράση, γιατί πήρε όσκαρ αυτή η ταινία.
Βέβαια η πλοκή ξετυλίχτηκε αργότερα δίνοντας μια ανάλαφρη σπιρτάδα στο "ήσυχο" αυτό φιλμ. Δεν ξέρω αν άξιζε να πάρει βραβείο κάποια άλλη ταινία αντί αυτής, σίγουρα όμως είναι μια ταινία που φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με την αγάπη μου μπορεί να έχει μέσα του, την καλοσύνη του αλλά και τις δυσκολίες που μπορεί να συναντά.
Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης εξετάζει την οικογένεια από την μία άκρη ως την άλλη και το καταφέρνει υποδειγματικά.
Οι ερμηνείες είναι πάρα πολύ καλές από όλους τους ηθοποιούς , ακόμα και από τους μικρούς πρωταγωνιστές της ταινίας.
Ο Κόρε-Έντα μας βάζει σε σκέψεις για το τι είναι κακό και τι είναι καλό.
Μια εργαζόμενη μητέρα (η οποία δουλεύει ως αρχικαμαριέρα σε πεντάστερο ξενοδοχείο) η οποία ψάχνει για μια καλύτερη δουλειά από αυτήν που έχει στο γεμάτο από απεργιακές κινητοποιήσεις Παρίσι έχοντας παράλληλα και την ανησυχία για το που θα αφήσει τα παιδιά της κατά την διάρκεια της εργασίας της ως διαζευγμένη.
Η ταινία μας έρχεται από την Γαλλία και διακρίθηκε στο φεστιβάλ Καννών. Βραβείο Σκηνοθεσίας και Γυναικείου Ρόλου στο τμήμα Ορίζοντες του
Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο Κοινού στο 22ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου
Κινηματογράφου της Ελλάδας.
Είναι σκηνοθετημένη από τον Γαλλο-Καναδό Έρικ Γκραβέλ. Στον ρόλο της σκληρά εργαζόμενης μητέρας η Λορ Καλαμί η οποία έγινε διεθνώς γνωστή από την σειρά που υπάρχει διαθέσιμη στο νετφλιξ (Call my agent).
Εδώ έχουμε μια κοινωνική ταινία η οποία με έναν τρόπο καταφέρνει να γίνεται περιπέτεια και θρίλερ μαζί με την πιο ευρύτερη έννοια όμως. Η ηλεκτρονική μουσική της Irene Dresel που συνοδεύει την ταινία βάζει τον θεατή σε νευρικότητα και αγωνία μαζί με την ηρωίδα της υπόθεσής μας.
Μια τόσο απλή υπόθεση για μια γυναίκα που θέλει να προλάβει να κλείσει ένα ραντεβού για μια δουλειά καταφέρνει, με ένα τόσο σταθερό ρυθμό καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, ακόμα και όταν σε κάποια στιγμή ρίχνει τους ρυθμούς το κάνει σκόπιμα για να μας δείξει τις αγωνίες της και τις ανησυχίες της.
Η Λορ Καλαμί αρπάζει την ευκαιρία που της δίνεται, ερχόμενη από την φήμη που απέκτησε η ίδια και η σειρά call my agent και δείχνει ότι μπορεί να μεγαλώσει και άλλο και να ανταπεξέλθει σε πιο απαιτητικούς ρόλους ακόμα και κρατώντας τους μόνη της. Σίγουρα είναι ο καλύτερος ρόλος της στη μέχρι στιγμή πορεία της.
Υπόθεση:Ο άντρας της Φαρί αγνοείται από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος στο Κόσοβο και για να εξασφαλίσει την οικογένειά της ξεκινά μια μικρή
αγροτική επιχείρηση. Στην κλειστή όμως κοινωνία της, η
προσπάθειά της αντιμετωπίζεται με έντονη εχθρότητα από τους υπόλοιπος κατοίκους του χωριού.
Η πρωτοεμφανιζόμενη Blerta Basholli μας έρχεται φορτωμένη με τρία βραβεία από το φεστιβάλ του Sundance. Είναι η πρώτη ταινία που κέρδισε στο τμήμα
Contemporary World Cinema το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και
το Βραβείο Κοινού.
Ένα κοινωνικό δράμα το οποίο μας περιγράφει την βαλκανική πραγματικότητα την περίοδο εκείνη με μια πιο ψυχρή ματιά και είναι εμφανή τα σημάδια του πολέμου στις ζωές και στα χωριά των ανθρώπων αυτών.
Η Φάρι όπως και οι υπόλοιπες γυναίκες είναι μια γυναίκα η οποία προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της, να μεγαλώσει τα παιδιά της αλλά και να συνυπάρχει με τον πατέρα του άντρα της ο οποίος αγνοείται.
Η Ίλκα Γκάσι δίνει μια άψογη ερμηνεία και θα ήθελα πολύ να την ξαναδώ και σε άλλες ταινίες στο μέλλον.
Θέματα όπως τα κουτσομπολιά στα χωριά, η αξιοπρέπεια, η πατριαρχία και οι αρχές της οικογένειας είναι τα πιο βασικά που θίγονται σε αυτό το δράμα που μας έρχεται από την Αλβανία - Κόσοβο.
