Η ΜΙΚΡΗ ΝΤΟΡΡΙΤ (2008) Little Dorrit

Στο Λονδίνο του 1820 στις φυλακές που είναι για ανθρώπους οι οποίοι χρωστάνε, οι οποίοι έχουν χρεοκωπήσει, η μικρή Ντορρίτ ζεί και φροντίζει τον πατέρα της ο οποίος έχει καταδικαστεί για οφειλές. Παράλληλα εργάζεται για να μπορέσει να ζήσει την ίδια και την οικογένειά της.

Αυτή είναι μια μεταφορά του βιβλίου του Τσαρλς Ντίκενς και η παραγωγή είναι του BBC. Ποιού άλλου θα ήταν άλλωστε, αφού το BBC είναι εγγύηση σε αυτές τις σειρές για το αποτέλεσμα.

Η σειρά χωρίζεται σε 8 επεισόδια της μίας ώρας περίπου. Η σκηνοθεσία είναι του Άντριου Ντέϊβις και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η Κλερ Φόϊ στον ρόλο της Ντορρίτ η οποία είναι εξαιρετική. Κομμένος και ραμμένος γι΄'αυτήν θα έλεγα. Ο Μάθιου ΜακΦάντεν στον ρόλο του Άρθουρ Κλέναμ, γιού της μεγάλης οικογένειας Κλέναμ. Πάρα πολύ καλός και αυτός όπως επίσης πολύ καλός και ο πατέρας της Ντορρίτ Ουϊλιαμ του οποίου τον ρόλο έχει αναλάβει ο Τομ Κόρτνεϋ. Η σκηνοθεσία είναι πάρα πολύ καλή, είναι καλογυρισμένη χωρίς να κουράζει και εισάγει τον θεατή στην Βικτωριανή Αγγλία.

Ακόμα μια φορά ο Ντίκενς ασχολείται πάλι με το σύστημα της Αγγλίας, αυτή τη φορά όχι με το νομικό όπως στον ζοφερό οίκο αλλά με το οικονομικό αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Αν δεν είστε λάτρης της Βικτωριανής Αγγλίας είναι μια πολύ καλή
επιλογή αυτή η σειρά.

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΣΠΑΡ ΧΑΟΥΖΕΡ (1974) The Enigma of Kaspar Hauser

 

Η πλοκή: Ο Κάσπαρ Χάουζερ ζει αλυσοδεμένος σ’ ένα είδος στάβλου-φυλακής, χωρίς να μπορεί να δει ούτε να μιλήσει με κανέναν, αποκομμένος από τον έξω κόσμο. Όταν μια μέρα, ένας άγνωστος τον σέρνει έξω, προσπαθεί να του μάθει στα γρήγορα πώς να μιλά, να περπατά, να στέκεται όρθιος και τον εγκαταλείπει στην πλατεία μιας πόλης. Και η συνέχεια της ταινίας μας δείχνει πως εξελίσσεται αυτός ο άνθρωπος.

Βέρνερ Χέρτζογκ. 'Η τον μισείς ή αν όχι τον λατρεύεις, έστω σου αρέσει πολύ. Ιδιόρρυθμος άνθρωπος και σκηνοθέτης με πολλά κουσούρια και εμμονές. Ωστόσο έχει βγάλει πολύ ωραίες ταινίες αν και αρκετά δύσκολες θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κάποιος ή έστω αλλόκοτες. 

Εγώ προσωπικά τον θεωρώ κορυφαίο σκηνοθέτη. ίσως το καρδιά απο γυαλί για μένα να είναι το κορυφαίο του φιλμ. Εδώ συναντάμε έναν ηθοποιό που έχει εμπιστευτεί ξανά, τον Μπρούνο Σ. Εξαιρετική ερμηνεία ως Κασπάρ Χάουζερ.

Η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη βασίζεται στη γνωστή ιστορία της ξαφνικής εμφάνισης του Κάσπαρ Χάουζερ, ενός αγοριού το οποίο κρατιόταν έγκλειστο σε ένα κελλάρι όλη του τη ζωή στη Νυρεμβέργη το 1828.

Το φιλμ συμμετείχε στο φεστιβάλ Καννών και απέσπασε το''Μέγα Βραβείο''. Επίσης πήρε βραβεία και στο φεστιβάλ κινηματογράφου το Γερμανικό καθώς ήταν υποψήφια για να μπεί στα ξενόγλωσσα όσκαρ αλλά δεν έγινε δεκτή.

Εντυπωσιακή ταινία, πολύ καλές ερμηνείες, ως θαυμαστής του Χέρτζογκ δεν θα πω πολλά αρνητικά η αλήθεια είναι αλλά θεωρώ ότι είναι μια ταινία που μπορεί να δεί ο καθένας και να του θέσει προβληματισμούς για την ιστορία αλλά και ερωτηματικά για το πως για παράδειγμα ζούσε τόσα χρόνια έγκλειστος.

Scoop (2006)

 

 

 Όταν η Σόντρα, Αμερικανίδα φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Λονδίνο, πηγαίνει στο σόου του ταχυδακτυλουργού Γουότερμαν, της εμφανίζεται το φάντασμα ενός διάσημου δημοσιογράφου αποκαλύπτοντας ότι ο συμπαθής αριστοκράτης Πίτερ Λάιμαν είναι στην πραγματικότητα ένας κατά συρροή δολοφόνος. Αμέσως εκείνη, μαζί με τον Γουότερμαν, αναλαμβάνει να βγάλει δημοσιγραφικό λαβράκι.

 

Γούντι Άλλεν. 

Αν είσαι φαν του Γούντι Άλλεν θα την απολάυσεις την ταινία, έτσι απλά. Γουντιαλλενικό χιούμορ όπως το αποκαλώ, για ακόμη μια φορά φτιάχνει μια στιβαρή ταινία η οποία κυλάει νεράκι και περνάς 1 1/2 ώρα όπως επιθυμει οίδιος ο σκηνοθέτης. 

Ο Γούντι Άλλεν έχει μια απίστευτη ικανότητα να μετατρέπει τους πρωταγωνιστές του σε ρόλο Γούντι άλλεν. Τι εννοώ, έχεις την εντύπωση ότι βλέποντας την Σκαρλετ Γιόχανσον είναι σαν να βλέπεις τον ίδιο τον σκηνοθέτη.

Η σΣκάρλετ Γιόχανσον ξεδιπλώνει το ταλέντο της με τέτοια άνεση και ενσαρκώνει την "ντροπαλή" δημοσιογράφο που προσπαθεί να πιάσει λαβράκι ύστερα από πληροφορίες ενός πρώην δημοσιογράφου φαντάσματος. 

Ο Χιου Τζάκμαν δε εξίσου πολύ καλός και αυτός στον ρόλο του ίσως κατά συρροή δολοφόνου.

Αυτή είναι και η δεύτερη αγγλική ταινία του Σκηνοθέτη. Η ταινία γυρίστηκε εξολοκλήρου στο Λονδίνο και δεν παίχτηκε ποτέ στις αγγλικές αίθουσες.

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (2016) Manchester By The Sea

 

Η υπόθεση: Ο μοναχικός Λι συγκλονίζεται από τον ξαφνικό θάνατο του μεγάλου του αδερφού κι έρχεται σε δύσκολη θέση όταν μαθαίνει την επιθυμία του τελευταίου να αναλάβει την κηδεμονία του έφηβου ανιψιού του.

Η ταινία ήταν υποψήφια για έξι όσκαρ μεταξύ των οποίων και Α' ανδρικού ρόλου για τον εξαιρετικό Κέϊσι Άφλεκ αλλά και το όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Μπορεί να μην πήρε τα όσκαρ που του αναλογούσαν αλλά σε διάφορα άλλα φεστιβάλ πηρε το βραβείο όπως το δικαιούταν.

Προσωπική μου άποψη, η ταινία αυτή ήταν για όσκαρ, όπως και η ερμηνεία του Κέϊσι Άφλεκ, μικρότερου αδερφού του Μπεν Άφλεκ επίσης ήταν οσκαρική.

Ο Λι ο οποίος είναι ένας επιστάτης- θυρωρός επιστρέφει στην γενέτειρά του με αφορμή ένα θλιβερό γεγονός και του ζητείται εκ διαθήκης να αναλάβει την κηδεμονία του γιού του χαμένου του αδερφού. Κατά τη διάρκεια της ταινίας θα δούμε τη σχέση μεταξύ του παιδιού και του Λι αλλά και ακόμα πιο περιφερειακά αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, τις σχέσεις γύρω από αυτούς τους δύο.

Οι συγκρούσεις του Λι με την παλιά του πόλη είναι αναπόφευκτες.

Ένα άλλο εκπληκτικό γεγονός για την ταινία αυτή είναι ότι ακόμα και οι χαρακτήρες που εμφανίζονται λιγότερο ή ακόμα και ως guest είναι καλογραμμένοι και δίνουν με την παρουσία τους ώθηση στην ταινία ακόμα περισσότερη.

Δραματική, μελαγχολική, υπέροχα τοπία, αργό τέμπο, όλα αυτά συνθέτουν κατά την γνώμη μου όπως προανέφερα μια οσκαρική ταινία. 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ (2020) Charter

 

Η υπόθεση με δυό λέξεις. Μετά από ένα διαζύγιο, η Άλις δεν έχει δει τα δυο μικρά παιδιά της εδώ και μήνες, καθώς περιμένει την ετυμηγορία της επιμέλειας. Όταν καταλαβαίνει πως αυτή θα είναι εις βάρος της, τα απάγει και καταφεύγει από τη Σουηδία στα Κανάρια Νησιά.

Μια ταινία της Αμάντα Κέρνελ η οποία μας έρχεται από τη Σουηδία και η οποία γυρίζεται μισή εκεί και μισή στην Τενερίφη.

Καλογυρισμένο δραματικό φιλμ με πινελιές θρίλερ αγωνίας.

Το θέμα είναι η κηδεμονία των παιδιών και τι είναι καλύτερο γι'αυτά. Η μητέρα, παρ'ότι έχει τα προβλήματά της κάνει τα πάντα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να τα πείσει να αφήσουν τον πατέρα τους για τον οποίο έχει υποψίες ότι κάτι ίσως δεν παέι καλά.

Θριλερικές ανησυχίες σε ένα καλογυρισμένο σχετικά φιλμ. Μια ταινία του 6, σταθερά, δεν πάει παραπάνω αλλά παραμένει σε αυτά τα επίπεδα μέχρι το τέλος. Βέβαια το τέλος ίσως να μην είναι το αναμενόμενο για κάποιους αλλά είναι όπως το πάρει και ο καθένας. 

 Υποψήφιο για την γυναικεία ερμηνεία της Ane Dahl Torp στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Επίσης, βραβείο σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου για την Ane Dahl Torp και φωτογραφίας στα Guldbagge όπου είναι τα εθνικά βραβεία της Σουηδίας. Υποψήφιο σε ακόμα 4 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας. Επίσημη πρόταση της Σουηδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ (2019) Portrait of a Lady on Fire

Η υπόθεση με δυο λέξεις. Στα τέλη του 18ου αιώνα μια ζωγράφος καταφθάνει σε ένα νησάκι της Βρετάνης για να ζωγραφίσει το γαμήλιο πορτρέτο μιας νεαρής κοπέλας.

Μια ταινία η οποία έχει λάβει πολύ καλές κριτικές. Εγώ δεν είμαι σύμφωνος με αυτές τις κριτικές ομως είναι μια ταινία η οποία σίγουρα σου τραβάει την προσοχή.

έχει καλη σκηνοθεσία, ωραία φωτογραφία και οι ερμηνείες είναι καλές.

Μέχρι την μέση η ταινία κυλάει θα έλεγα πολύ καλά, είχε δηλαδή την αίσθηση ότι θα εξελισσόταν η ταινία πολύ καλύτερα απ'ότι είχα δεί μέχρι το πρώτο μισό.

Όμως, αναλώθηκε πολύ στην έλξη των δύο γυναικών. Αυτό δεν ήταν κακό, απεναντίας θα ήταν και αισθησιακό θα έλεγα, νομίζω όμως ότι κούρασε. Ίσως πιθανότατα να ήθελε να επιτύχει αυτό ο σκηνοθέτης της ταινίας.

Δεν υπάρχει αντρικός χαρακτήρας στην ταινία και αυτό προϊδεάζει για την στροφή προς την οποία έχει επιλέξει.

Οι επίλογές των πρωταγωνιστριών είναι καλές, της ζωγράφου ίσως και η καλύτερη δυνατή.

Το φιλμ βραβεύτηκε με το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Καννών.

Γενικά οι κριτικές που κυκλοφορούν για την ταινία είναι πολύ καλές θα έλεγα. Εγώ δεν συμφωνώ τόσο με αυτές. Περίμενα κάτι διαφορετικό στην εξέλιξη της ιστορίας. 

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ (1948) The Red River

 

Η υπόθεση με δυο λέξεις. Ο Τζων Γουέην ανακαλύπτειμια γη, την κλέβει και χτίζει τη δική του εκεί με πολλά ζώα. όμως τα πολλά ζώα δεν είναι ικανά για τον βιοπορισμό του με αποτέλεσμα να πρέπει να ταξιδέψει προς το Μίζουρι για ένα καλύτερο αύριο για αυτόν και την παρέα του.

Αυτή η ταινία φέρνει την υπογραφή του Howard Hawks, ενός από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες ταινιών γουέστερν μαζί με τον Τζων Φορντ.

Είναι ασυζητητί μέσα στα καλύτερα γουέστερν που έχουν γυριστεί. Περιέχει εκπληκτικές σκηνές με τα βουβάλια και για την εποχή τους είναι θεαματικές σε βαθμό που εντυπωσιάζουν τον θεατή.

Ο Τζων Γουέην έχει ταυτιαστεί με τους ρόλους του στα γουέστερν και εδώ αποδεικνύει πόσο κατάλληλος είναι για αυτούς τους ρόλους. Δίπλα στον Τζων Γουέην στέκεται εξαιρετικά ένας νεαρός με το όνομα Μοντγκόμερι Κλιφτ, σε εξαιρετική ερμηνεία και αυτός.

Μιλάμε για μια ταινία που σου ξυπνά αναμνήσεις και είναι αληθινή καουμπόϊκη ταινία έτσι όπως πρέπει να είναι.

Χωρίς να αποκαλύψω λεπτομέρειες όσο οδεύει προς το τέλος η ταινία σε γοητεύει ακόμα περισσότερο, τόσο που νομίζεις ότι είσαι κι εσύ ένα μέλος από την συμμορία τους.

Σίγουρα μια ταινία που ένας καλός σινεφίλ δεν θα παράβλεπε.

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ (2020) Ballad of a White Cow

 Η υπόθεση. Η ζωή της Μίνα ανατρέπεται όταν μαθαίνει ότι ο σύζυγός της ήταν αθώος για το έγκλημα για το οποίο εκτελέστηκε. Ζητά τη δημόσια συγνώμη των δικαστών, για χάρη της ίδιας και της κωφάλαλης κόρης της, ενώ θα δεχτεί την επίσκεψη ενός άγνωστου άντρα, ο οποίος θέλει να της επιστρέψει αυτά που χρωστούσε στο σύζυγό της.

Από τον Ιρανικό κινηματογράφο έχω δεί μόνο Φαραντί και Κιαροστάμι. Ιρανικός νεορεαλισμός σε μια πολύ καλή ταινία των Μπεχτάς Σαναέχα, Μάριάμ Μογκαντάμ η οποία διαδραματίζεται στο σημερινό Ιράν και βλέπουμε έστω και από έξω αρκετά την γραφειοκρατία του αλλά και το νομικό σύστημα.

Μέσα σε όλα αυτά στο σύγχρονο Ιράν υπάρχει και η θανατική ποινή, όπου είναι η άλλη όψη του νομίσματος ανάμεσα στα σύγχρονα αυτοκόνητα, σπίτια και την ζωή.

Μας δείχνει επίσης ποιά είναι η θέση της Ιρανής γυναίκας στην κοινωνία της συγκεκριμένης χώρας και πως αντιμετωπίζεται αλλά και ποιά είναι τα δικαιώματά της, αυτά τα λίγα που διαθέτει.

Σταθερά πλάνα, σκηνοθεσία καλή, ερμηνείες πολύ καλές και ένα τέλος το οποίο ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. 

Κοινωνικό δράμα με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και ερμηνείες που αφήνουν στον θεατή να ανακαλύψει το τι συμβαίνει.

Επίσημη συμμετοχή στο φεστιβάλ του Βερολίνου.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΛΙΜΠΕΡΤΙ ΒΑΛΑΝΣ (1962) The Man Who Shot Liberty Valance

 

Η υπόθεση σε 3 γραμμές. Ο γερουσιαστής Ράνσομ Στόνταρντ επιστρέφει στην γενέτειρα και εκεί θα αφηγηθεί σε έναν ντόπιο δημοσιογράφο την ιστορία του φίλου του, που πλέον έχει πεθάνει. Όταν είχε έρθει στην πόλη ήταν ένας απλός δικηγόρος. Η άμαξα που τον έφερνε ληστεύτηκε από τον αδίστακτο ληστή Λίμπερτι Βάλανς και το μόνο που του είχε απομείνει ήταν κάποια νομικά βιβλία.

 Ο τεράστιος Τζων Φορντ φτιάχνει ακόμα ένα μεγαλοπρεπές γουέστερν και φυσικά είναι εκπληκτική ταινία. Τα ονόματα που βρίσκονται σε αυτή την ταινία δε είναι ένα κι ένα όλα. Τζέημς Στιούαρτ, Τζων Γουέην, Βέρα Μάϊλς, Λι Μάρβιν, Λι Βαν Κλιφ. Ένα δυνατό καστ που δίνει λάμψη στο φιλμ.

Μας δείχνει το πως ο νόμος είχε επίδραση σε μικρά χωριά με τον Τζέημς Στιούαρτ να είναι εξαιρετικός στην ταινία στον ρόλο του νέου δικηγόρου και που εργάζεται στην μικρή αυτή πόλη.

Ο Τζον Γουέην, ο άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομά του με τις γουέστερν ταινίες κι εδώ είναι εξαιρετικός και λάμπει σε όλη την ταινία, δείγμα του πόσο ταλέντο είχε αυτός ο άνθρωπος σε αυτούς τους ρόλους.

Ο Λι Μάρβιν στον ρόλο του Λίμπερτι Βάλανς είναι τόσο πειστικός που το δείχνει σε κάθε σκηνή.

Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι ότι έβλεπες ηθοποιούς που είχαν δεύτερους, τρίτους, ακόμα και τέταρτους ρόλους που λέει ο λόγος και όλοι ήταν σαν έδιναν ερμηνεία α' ανδρικού, δείγμα του πόσο πολύ καλή δουλειά έκανε ο πατέρας των γουέστερν Τζων Φορντ. Δε θέλω να αναλύσω το πως επιδρούσε ο νόμος στις μικρές πόλεις και το πως οι ληστές ήταν πάντα ελεύθεροι να σπέρνουν τον τρόμο. 

Υπάρχουν 10-20 γουέστερν που πρέπει να δούμε, αυτό είναι μέσα σε αυτά.

ΤΟ ΣΚΑΡΙ (2021) Luzzu

 

Ο Τζέσμαρκ είναι ένας νεαρός ψαράς που προσπαθεί με την ξύλινη βάρκα του να κερδίσει τα προς το ζην για τη σύζυγό του και το νεογέννητο παιδί τους. Έρχεται όμως αντιμέτωπος με τις μεγάλες τράτες, την παράνομη αλιεία, τους αυστηρούς κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις κλίκες που λυμαίνονται την ιχθυαγορά του νησιού. Αυτή είναι η υπόθεση με δυο λόγια.

Η σκηνοθεσία ανήκει στον Αμερικανομαλτέζο Άλεξ Καμιλέρι. Η πρώτη ταινία που βλέπω η οποία έχει γυριστεί στην Μάλτα, είναι στην γλώσσα αυτή και βλέποντας την ξέρεις ότι βλέπεις Μαλτέζικη ταινία.

Βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ του Sundance για τον ερασιτέχνη ηθοποιό και πραγματικό ψαρά Τζέσμαρκ Σκικλούνα. 

Μέχρι που φτάνει ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη τα χρήματα για να ζήσει; Ποιές είναι οι θυσίες που σκέφτεται να πραγματοποιήσει για να δώσει ένα καλύτερο αύριο στην οικογένειά του; 

Πως μπορεί να αποφασίσει για τηνβάρκα του και την ιστορία που έχει αυτή και να πάρει αποφάσεις που ίσως χρειστεί να την αφήσουν πίσω;

Η ταινία βασίζεται στις αληθινές ιστορίες των ψαράδων της Μάλτας.

Δεν μιλαμε για μια ταινία που όταν την δείς θα πείς ουαου τι είδα απόψε, σίγουρα όμως είναι μια ταινία η οποία σε αγγίζει, είναι καλοδουλεμένη αν και ερασιτεχνική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Έχει καλές στιγμές, οι ηθοποιοί είναι αξιόλογοι με εξαίρεση φυσικά τον πρωταγωνιστή και ψαρά Τζέσμαρκ Σκικλούνα.

Ο πρωταγωνιστής αν και από όσα γνωρίζω ερασιτέχνης, δίνει μια αξιόλογη ερμηνεία ακόμα και με τη σιωπή του η οποία τον καθοδηγεί στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.

Για την ιστορία: η ταινία είναι η επίσημη συμμετοχή της Μάλτας στα Όσκαρ του 2022 (ως Ξενόγλωσση)

ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (2021) What Do We See When We Look at the Sky?

 

Η υπόθεση. Ενώ στην τηλεόραση ξεχωρίζει το παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου, στους δρόμους του Κουτάισι, μιας γεωργιανής πόλης, γεννιέται ένας έρωτας με την πρώτη ματιά. “Θύμα” του η νεαρή φαρμακοποιός Λίζα και ο εξίσου με εκείνην ντροπαλός ποδοσφαιριστής Γκιόργκι, που ξεχνάνε ακόμα και να ρωτήσουν ο ένας το όνομα του άλλου. Κι ενώ κανονίζουν να βρεθούν την επόμενη ημέρα, δεν γνωρίζουν ότι ένα “κακό μάτι” έχει βάλει στο στόχαστρο τον έρωτα τους. 

Ουάου...ουάου...και πάλι ουάου. Τι ευχάριστη έκπληκη από την Γεωργία. Τι ωραία ταινία. Ένα πραγματικά πανέμορφο λυρικό σύγχρονο παραμύθι που σε ταξιδεύει για 2μιση ολόκληρες ώρες. Και αν σας τρομάζει η μεγάλη διάρκεια έχω να σας πω ότι στο τέλος θα πείτε ότι θα θέλατε ακόμα περισσότερο.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γεωργιανού Aleksandre Koberidze είναι εντυπωσιακό και βάζει την Γεωργία στον χάρτη του ευρωπαϊκού σινεμά. Συγχωρέστε με αν υπάρχουν και άλλες ταινίες που να κυκλοφορούν όμως δεν έχει τύχει να δω μέχρι στιγμής. 

Είναι ακριβώς αυτό που ψάχνω αυτή η ταινία. Είναι σίγουρα από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες από τότε που την είδα. Όπως προανέφερα οι 2 1/2 ώρες κυλάνε νεράκι, σε βάζουν στο μαγικό κόσμο του έρωτα και του παραμυθιού. Αυστηρά για ρομαντικούς. Για πολύ ρομαντικούς για την ακρίβεια. Η μουσική είναι ακριβώς ότι χρειαζόταν η ταινία αυτή για να αποκτήσει παραμυθένια μορφή.

Απλές εικόνες, απλές καθημερινές στιγμές φαίνονται τόσο όμορφες και τόσο λυρικές και σου φέρνουν μια μελαγχολία όταν τις αντικρύζεις αλλά και χαμόγελα, τα οποία σου φέρνουν εκείνη την παιδική αθωότητα που είχαμε μικροί. 

Αν είχα να κάνω μια μικρή ένσταση ίσως να την έκανα για τον πρωταγωνιστή της ταινίας, με την έννοια ότι δεν μου έκανε αυτό που λέμε το απόλυτο κλικ, ωστόσο ήταν καλός στον ρόλο του.

ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ (2021) A Hero

 

Η υπόθεση της ταινίας με λίγες λέξεις. Ο Ραχίμ βρίσκεται στη φυλακή εξαιτίας ενός χρέους που δεν μπόρεσε να αποπληρώσει. Κατά τη διάρκεια μιας διήμερης άδειας, προσπαθεί να πείσει τον πιστωτή του να αποσύρει την καταγγελία του για ένα μέρος του ποσού.

Ακόμα μια καλή ταινία από τον Ασγκάρ Φαραντί. Ψάχνω να βρω μια κακή ταινία του. Νομίζω δεν υπάρχει καμία. Για ακόμα μια φορά κρατάει την αγωνία μέχρι το τέλος και στήνει με ένα εξαιρετικό σενάριο μια πολύ ωραία ταινία όπως μόνο αυτός ξέρει. Ναι, τον εκθειάζω πολύ και θα μπορούσα να το κάνω σε όλο το κείμενο. Η ταινία απέσπασε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής του κοινού στο φεστιβάλ των Καννών και διεκδίκησε τον χρυσό φοίνικα. Πολλοί έγραψαν ότι ήταν άτυχη η στογμή του στην τελευταία του προσπάθεια επί Ισπανικού εδάφους, εγώ όμως δε συμφωνώ.

Ο Ιρανός είναι ένας σκηνοθέτης που μου αρέσει πολύ και έχει αποδείξει πως φτιάχνει ταινίες που αξίζουν και κρατάνε τον θεατή σε ενδιαφέρον μέχρι το τέλος σε κάθε του ταινία. Και το κάνει στην γλώσσα που ξέρει, την Περσική. Αλήθεια...για να πω και την κακία μουμείς στην ελληνική πόσες έχουμε στείλει στις Κάννες με βραβεία κλπ κλπ.

Τελικά μια καλή πράξη έχει πάντοτε και καλά αποτελέσματα; πραγματικά καταφέρνει να βάλει σε αμφιβολία τον θεατή αλλά και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ταινίας και να θέσει ερωτήματα που ακόμα κι εμείς θα ήμασταν σε δύσκολη θέση να απαντήσουμε. Το να επιστρέψεις ένα μεγάλο ποσό είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα και το να τεθείς υπό αμφιβολία το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Τελικά ο κόσμος πιστεύει αυτό που βλέπει και μόνο ή χτίζει μια ολόκληρη  ιστορία γύρω από αυτό που βλέπει με το δικό του μυαλό;

Ο Amir Jadidi είναι ένας γρίφος και βάζει και τον θεατή σε αυτή τη θέση, να ανακαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει δηλαδή και αν λέει αληθεια ή όχι. Πολύ καλή ερμηνεία από τον Ιρανό.

ΝΕΜΠΡΑΣΚΑ (2013) Nebraska

 

Πιστεύοντας πως έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια από το τυχερό κουπόνι ενός περιοδικού, ένας πεισματάρης γέρος ξεκινά μαζί με τον γιο του ένα οδικό ταξίδι από τη Μοντάνα στη Νεμπράσκα για να εισπράξει τα χρήματα. Αυτή είναι η υπόθεση.

Μια από τις πιο ωραίες road trip ταινίες του Αμερικάνικου κινηματογράφου από τον δικό μας Alexander Payne. Ένα οδικό ταξίδι με ασπρόμαυρο φόντο στις πολιτείες της Αμερικής. Ένα φιλμ που έφυγε με το βραβείο αντρικής ερμηνείας στις Κάννες και ήταν υποψήφιο για έξι Όσκαρ και πέντε Χρυσές Σφαίρες. 

Η φωτογραφία είναι εκπληκτική και είναι του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ. Θεωρώ πως αν τομούσε να την έβγαζε και έγχρωμη την ταινία θα ήταν το ίδιο ωραία,κατά τη γνώμη μου επειδή είχε πολύ ωραία σκηνοθεσία και τοπία μπορεί και καλύτερη ακόμα. 

Η αγάπη του γιού προς τον πατέρα είναι η ταινία όλη με τη δική μου ματιά. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για να μη αποκαλύχω γεγονότα από την ταινία αλλά ο τρόπος που προσεγγίζει ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης είναι νοσταλγικός και συνάμα συναισθηματικός. Είναι μια γροθιά στο στο στομάχι προς την Αμερικάνικη κοινωνία, για το πως ζεί και για το πως σκέφτεται. Η σκηνή που κάθονται όλοι οι ηλικιωμένοι και όχι μόνο μαζεμένοι στο δωμάτιο ενός σπιτιού και παρακολουθούν τηλεόραση αποδεικνύει αυτό που είπαμε.

Ναι, είναι μια ταινία που με άγγιξε βαθιά. Θα την παρομοίαζα ως σκεπτικό με το straight story του Ντέηβιντς Λιντς την οποία επίσης αγαπάω πάρα μα πάρα πολύ. Must see λοιπόν το Nebraska...