ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΒΡΑΧΙΟΛΙ (2021) The Girl With a Bracelet

 

Η δεκαεπτάχρονη Λιζ συλλαμβάνεται μετά τον θάνατο της καλύτερης φίλης της. Αυτή είναι η υπόθεση. Τα υπόλοιπα διαδραματίζονται στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Δικαστικό δράμα του Στεφαν Ντεμουστιέ, το οποίο έρχεται από την Γαλλία και κουβαλάει και το όσκαρ Σεζάρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου. 

Οι επιλογές των ηθοποιών είναι πετυχημένες και όλοι δίνουν πολύ καλές ερμηνείες.

Επικεντρώνεται στα στοιχεία που παρουσιάζονται στην αίθουσα του δικαστηρίου, στις σκέψεις που κάνει ο πατέρας για την κόρη του και το πως νιώθει για αυτόν αλλά και στην ζωή που κάνουν οι νέοι σε αυτές τις ηλικίες των 15-16.

Υπήρχαν στιγμές που η αντίδραση της κατηγορούμενης μας έφερνε στα όρια. Υπήρχαν στιγμές που ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να το κάνει πιο μελό, πιο δραματικό, διότι είναι πολύ "στεγνό" , ρεαλιστικό και δεν εμβαθύνει πολύ στους χαρακτήρες. Αυτό δεν είναι βέβαια απαραίτητα κακό αφού αυτό ήθελε να επιδείξει.

Το φιλμ επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αίθουσα του δικαστηρίου και στα στοιχεία που παρουσιάζονται εκεί. Έτσι η υπόθεση της ταινίας δεν ξεφεύγει από τις αίθουσες του δικαστηρίου παρά μόνο για να δούμε λίγο την ζωή της οικογένειας και τις σκέψεις κατά τα διαλείμματα από την δικαστική αίθουσα.

Είναι μια ταινία που σίγουρα κάθε σινεφίλ θα ευχαριστηθεί, περιέχει όλα τα στοιχεία ενός καλογυρισμένου δικαστικού δράματος. Και να που μπορεί και ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος να γυρίζει δκαστικά φιλμ και όχι μόνο η Αμερική.

 

 

ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ (2019) The Translators

 

Ένα μπεστ σέλλερ που πρόκειται να κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε πολλές χώρες. Εννέα μεταφραστές που κλείνονται σε ένα υπόγειο για να το μεταφράσουν. Μια διαρροή από το κείμενο από έναν χάκερ φέρνει σε δύσκολη θέση τον εκδότη που πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει για να μην διαρρεύσει εξ ολοηκλήρου στο διαδίκτυο καθώς εκβιάζεται.

Ο Ρεζί Ρουανσάρ μας μεταφέρει σε ένα υπόγειο του Παρισιού και μας παρουσιάζει ένα κλειστοφοβικό θρίλερ το οποίο στηρίζεται από ένα πάρα πολύ καλό σενάριο. 

Οι χαρακτήρες μπορεί να μοιάζουν ασύνδετοι μεταξύ τους όμως όπως προανέφερα το σενάριο μαζί με την σκηνοθεσία η οποία είναι γενικά καλή κρύβουν τις όποιες αδυναμίες.

Μιλάμε για μια ταινία που σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι το τέλος καθώς μέχρι και τα τελευταία λεπτά το κουβάρι ξετυλίγεται. 

Αυτή, η γαλλικής παραγωγή ταινία, έχει πάρει την κεντρική ιδέα από τον παρόμοιο τρόπο με τον οποίο είχε εκδοθεί και το Inferno του Νταν Μπράουν. 

Έναν μικρό ρόλο στην ταινία έχει και ο δικός μας Μανώλης Μαυροματάκης καθώς και ο πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό Ρικάρντο Σκαρματσιο ο οποίος έχει παίξει σε πολλές ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλό φιλμ, με αρκετό νεύρο, ένταση και αγωνία η οποία θα σας κρατήσει περίπου 2παρα κατι ώρες πολύ καλή συντροφιά.

ΜΟΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (2019) Deux Moi

Η υπόθεση της ταινίας. Ο Ρεμί και η Μελανί, δυο άγνωστοι νέοι άνθρωποι οι οποίοι ζούν στο Παρίσι του σήμερα, έρχονται αντιμέτωποι με τις κρίσεις πανικού, το άγχος και τις γρήγορες «ταχύτητες» της σύγχρονης, αστικής ζωής.

Ένα μελαγχολικό ρομάντζο, μια ταινία στην οποία οι δύο αυτοί νέοι καθώς ζουν μόνοι με τις δυσκολίες τους και καθώς ο σκηνοθέτης μας δείχνει τις ζωές τους, οι οποίοι παρεμπιπτόντως μένουν σε διπλανά κτίρια, μας δίνει την εντύπωση από την αρχή της ταινίας ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι κάποια στιγμή θα συναντηθούν. Οπότε από αυτή την πλευρά δεν έχουμε κάτι το καινούργιο, η ταινία πατάει σε γνωστά μονοπάτια.

Σκηνοθετικά ο Σεντρίκ Κλαπίς δεν μας δείχνει κάτι διαφορετικό, ΄η μελαγχολία από την οποία διακατέχεται όλη η ταινία με εξαίρεση μικρά διαλείμματα δεν είναι αρκετά για να την κάνουν πιο ξεχωριστή. Ωστόσο, είναι μια ταινία που δεν έχει κάτι αρνητικό σε βαθμό που να μην την ευχαριστηθεί ο θεατής. 

Ο Φρανσουά Σιβίλ είναι ο Ρεμί, γνωστός από το πέρασμά του στην ταινία "ποια νομίζεις ότι είμαι" με την Ζιλιέτ Μπινός και η συμπρωταγωνίστριά του Ανά Ζιραρντό στον ρόλο της Μελανί.

ΣΗΜΕΙΟ ΒΡΑΣΜΟΥ (2022) Boiling Point

 

Ένα εξαιρετικό μονοπλάνο γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε ένα εστιατόριο από τον Φίλιπ Μπαραντίνι. Μια ταινία η οποία είχε επίσημη συμμετοχή στο φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι το 2021 και πήρε βραβείο καλύτερης φωτογραφίας στα Βρετανικά βραβεία ανεξάρτητου κινηματογράφου το 2021.

Η ταινία αυτή είναι καλύτερη κι από ένα ριάλιτι μαγειρικής, οι σφυγμοί και η ένταση της κουζίνας αποτυπώνονται με μαεστρία από τον Μπαραντίνι στην οθόνη και καθηλώνει τον θεατή. 

Ο Στίβεν Γκρέϊαμ, τον οποίο είχα δεί για πρώτη φορά στο Boardwalk Empire, την εκπληκτική αυτή γκαγκστερική σειρά, όπου μου είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις ως Αλ Καπόνε δίνει μια απίστευτη ερμηνεία η οποία του χάρισε και το βραβείο BAFTA.

Η κάμερα περιφέρεται σε όλο τον χώρο του εστιατορίου κατά την διάρκεια της βραδινής βάρδιας και μας δείχνει πως γίνεται η προετοιμασία πίσω από τα τραπέζια για τους σερβιτόρους, τους σεφ αλλά και τους υπεύθυνους του μαγαζιού για το άνοιγμα και βλέπουμε τις συμπεριφορές και τις σχέσεις των ανθρώπων αυτών μέσα σε έναν χώρο εργασίας.

Βλέπουμε ότι οι ευθύνες αλλάζουν πρόσωπο συνεχώς και ο κάθε εργαζόμενος παίρνει την ευθύνη μόνο για το πόστο του. Εδώ βλέπουμε πως μοιράζονται οι ρόλοι σε ένα εστιατόριο. 

Η εξέλιξη της δράσης σε πραγματικό χρόνο είναι λογικό να προκαλεί ταχυπαλμίες στο θεατή και αυτό φυσικά οφείλεται και στις πολύ καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών και όχι μόνο του Γκρέϊαμ ο οποίος το παίρνουμε ως δεδομένο ότι είναι εξαιρετικός.

Σε αυτό τ εξαιρετικό θρίλερ δωματίου ο Μπαραντίνι ο οποίος υπηρξε και ο ίδιος σεφ για περίπου 12 χρόνια αποτυπώνει έξοχα την ζωή σε ένα εστιατόριο και στις κουζίνες του πίσω από τους πελάτες. 

Σίγουρα είναι μια ταινία που οποιοσδήποτε είναι φίλος του καλού κινηματογράφου θα πρέπει να την δεί και μετράει και το γεγονός ότι είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένη σε ένα και μόνο πλάνο, αν μη τι άλλο, πράγμα καθόλου μα καθόλου εύκολο.
 

ΟΙ ΔΙΑΒΟΛΟΓΥΝΑΙΚΕΣ (1955) Les Diaboliques

 

Η υπόθεση απλή. Δύο γυναίκες, η σύζυγος Κριστίνα κι η ερωμένη Νικόλ, αποφασίζουν να δολοφονήσουν τον άντρα που έχει κάνει δύσκολη τη ζωή τους.

Αυτή η ταινία του Clouzot νομίζω θεωρείται πλέον κλασσική στο είδος της. Θα λέγαμε ότι είναι μια μίξη ψυχολογικού θρίλερ και νουάρ. Θεωρώ πως αυτή η ταινία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον μαιτρ του είδους Άλφρεντ Χίτσκοκ, θα την ζήλευε και αυτός.

Δικαίως θεωρείται ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από διάφορα κινηματογραφικά σάιτς και κριτικούς.

Οι Simone Signoret, Véra Clouzot ως σύζυγος και ως ερωμένη αντίστοιχα δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες με της Véra Clouzot φυσικά να είναι η καλύτερη ίσως της ταινίας.

Η ταινία δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία στην πλοκή αλλά στους χαρακτήρες και στις ερμηνείες τους. 

Η μουντή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί καθ'όλη τη διάρκεια του έργου και η ασπρόμαυρη φωτογραφία σε συνδυασμό με την επιλογή των χώρων είναι ακριβώς ότι χρειάζεται και οι συνεχείς ανατροπές απλά το εκτοξεύουν.

Λέγεται ότι ο Χίτσκοκ έχει κρεμασμένη την αφίσα της ταινίας δίπλα σε εκείνη του Ψυχώ και είχε προσπαθήσει να πάρει τα διακιώματα του έργου.

ΑΝΤΙΟ ΗΛΙΘΙΟΙ (2020) Bye Bye Morons

 

Μια κομμώτρια η οποία μαθαίνει πως έχει λίγους μήνες ζωής κάνει τα πάντα για να βρει το παιδί της, ακόμα κι αν χρεαστεί να παρανομήσει, το οποίο παιδί της εγκατέλειψε νεογέννητο πριν από 30 χρόνια. Ένας απογοητευμένος υπάλληλος πληροφορικής προσπαθεί να βάλει τέλος στη ζωή του εξαιτίας ενός γεγονότος.

Η ταινία απέσπασε 7 Βραβεία Σεζάρ, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, και καλύτερου σεναρίου. Ακόμη, έκοψε 2.000.000 εισιτήρια εν καιρώ πανδημίας.

Μια ταινία η οποία μέσα στην δυστυχία της έχει κεφάτους πρωταγωνιστές και σενάριο πρωτότυπο. Η κωμωδία με το δράμα μπλέκονται βάζοντας τον θεατή να πάρει το μέρος τους.

Αυτή είναι η έβδομη ταινία του Dupontel. Είναι ένα φιλμ το οποίο αναπτύσσει υψηλή ταχύτητα από την αρχή του και συμπαρασύρει τον θεατή στο κωμικοτραγικό αυτό κυνηγητό. 

Δεν έχω δεί και τις υπόλοιπες ταινίες τις οποίες είχε να συναγωνιστεί για να μπορώ να κρίνω αν άξιζε το Σεζάρ βραβείο. Σίγουρα η ιδέα ήταν πρωτότυπη, είχε καλές στιγμές, δεν θα έλεγα ότι έκανε κάποια ιδιαίτερη κοιλιά. Μια καλή ταινία.

ΤΕΡΜΑ Τ'ΑΣΤΕΙΑ (1997) The Swindle

 

Ο Βίκτορ και η Μπέτι, ένα ζευγάρι μικροαπατεώνων, έχουν ως στόχο πολυτελή ξενοδοχεία της Ευρώπης στα οποία βρίσκουν τα υποψήφια θύματά τους. Έρχεται μια στιγμή όμως που ο προγραμματισμός τους ξεφεύγει και μπλέκουν σε μια περιπέτεια πολύ πιο μεγάλη από τα μέτρα τους όταν επιχειρούν να κάνουν δική τους μια βαλίτσα με βρόμικο χρήμα.

Ο Κλοντ Σαμπρόλ σε αυτή την ταινία του θα λέγαμε "παίζει" με τον Χίτσκοκ. Έχει στα χέρια του ένα πολύ ωραίο σενάριο και το μεταφέρει στην οθόνη κάνοντας πολύ καλή δουλεία.

Ο εκπρόσωπος της νουβέλ βαγκ εμπιστεύεται για ακόμη μια φορά σε ταινία του την μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπελ Ιπέρ και ως συνήθως αυτή τον δικαιώνει. Ακόμα έχουμε τον Φανσουά Κλουζέ σε έναν πιο μικρό ρόλο που δίνει όμως "λάμψη" στην ταινία με την παρουσία του. Το φιλμ είναι γεμάτο ειρωνία, φρεσκάδα, και ωραίο χιούμορ. 

Η ταινία έχει μέχρι τέλος της ενδιαφέρον και σε κρατάει σε εγρήγορση για την εξέλιξη της υπόθεσης. Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε γι'αυτό το φιλμ παρά μόνο το ότι είναι από τις ταινίες που οι σινεφίλ αγαπούν να βλέπουν.